Butikowa produkcja
Prócz największych marek, ikon w branży cygarowej, w samym Esteli Nikaragua istnieje bardzo wiele mniejszych producentów. Wręcz butikowych firm, zlokalizowanych często w przydomowych garażach. Produkują one czasami dla jednego odbiorcy czy sieci kilku sklepów. Nazwy takie, jak: Tabacalera Hernandez Cantillo, Espinoza, Esteban, Aromas de Jalapa, Nica Sueno, Ariel, Agro, American Carribean czy Esteli Cigars dzisiaj niewiele nam mówią.
Być może za niedługi czas, produkując znakomitej jakości cygara, któreś z nich osiągnie marketingowy sukces na miarę AJ Fernandeza, Olivy czy Perdomo. Jedno jest pewne, produkcja rośnie, gdyż jest stymulowana przez ogromy popyt. Niektórzy z nich są tak pewni jakości produkowanych przez siebie cygar, że odważnie podpisują swoim nazwiskiem każde wyprodukowane pudełko. Jak to jest w przypadku cygar Horacio. Już nie tylko Stany, ale i Europa skierowała swoje zamówienia w stronę Esteli. Na tradycyjnych rynkach, jak Niemcy, Szwajcaria, Holandia czy Włochy, gdzie ‘Kuba’ zawsze stanowiła gro zainteresowania, największy wzrost popytu skierowany jest właśnie na marki nikaraguańskie.
Obecnie ocenia się, że na rynku niemieckim udziały cygar z tzw. nowego świata to około 60 %. Podobne proporcje od niedawna utrzymują się w Polsce. Cygara z Nikaragui, Dominikany czy Hondurasu szacuje się na ponad 50% rynku, z czego ogromna większość ma pochodzenie nikaraguańskie. Jako odpowiedź na oczekiwania klientów powstał sklep Cigaragua w Amsterdamie. Posiada największy walk-in humidor w Europie wypełniony wyłącznie cygarami z Nikaragui. Jego właściciel Sasha Van Horssen twierdzi, że oferowane ok. 900 różnych marek, serii i linii to zaledwie niecała połowa tego, co oferują producenci.
Wzrost produkcji
Ilość nikaraguańskich marek i produkowanych cygar ogromnie wzrosła. Nie nastąpiło to jednak od razu. Produkcja zaczęła gwałtownie rosnąć, osiągając w 2000 roku ponad 19 milionów sztuk. Jednak była to ciągle jedna trzecia skali produkcji w sąsiednim Hondurasie i zaledwie jedna siódma z Dominikany. Kiedy jednak te dwa kraje od początków XX wieku właściwie zatrzymały się ze swoim poziomem, w przypadku zaś Dominikany z roku na rok następował spadek, do ok. 120-tu kilku milionów w roku 2017, w Nikaragui nastąpiła prawdziwa eksplozja.
W roku 2018 Nikaragua wyprodukowała ponad 170 milionów cygar. Dla porównania warto dodać, że Kuba od kilkunastu lat utrzymuje produkcję na poziomie około 90 milionów sztuk. Tym samym od kilku lat Nikaragua stała się największym producentem cygar klasy premium na świecie. Wyjątek stanowią Chiny, gdzie produkcję cygar ręcznie robionych podaje się na około 250 milionów szt cygar. Jednak ze względu na fakt, że ich konsumpcja skierowana jest praktycznie całkowicie na rynek wewnętrzny, ciężko poddać jest je klasyfikacji i ocenie dla cygar klasy premium.
Ranking Top 25
Znakiem czasu stały się rankingi tzw. top 25. Czyli wskazanie wg oceniających profesjonalistów i aficionado najlepszych 25 cygar w danym roku. Nikaragua zawsze zajmowała najwyższe miejsca w każdym zestawieniu, dzieląc je głównie z Dominikaną, ale i z Hondurasem czy Kubą. Jednak zestawienie w roku 2018 wg magazynu Cigar Journal przyniosło wręcz miażdżącą przewagę: na pierwszych 6-ciu pozycjach są wyłącznie te pochodzące z Esteli.
Źródeł tego sukcesu jest na pewno kilka. Nowe pokolenie aficionados, które nie zostało wychowane na tradycyjnych kubańskich cygarach. Jakość ich wykonania, przejawiająca się w rygorystycznej kontroli jakości, zapewniającej doskonałą konsystencję, idealną budowę i spalanie. Udane eksperymenty w procesie uprawy, fermentacji tytoni i starzenia tytoni, jak np. leżakowanie w beczkach po bourbonie, w przypadku np. niektórych serii cygar Perdomo. Mieszanki, bazujące na tytoniach z różnych krajów, zapewniające nowe profile smakowe, oparte na esencjonalności, głębi, słodyczy, oleistości i korzenności. Rozwój ciemnych tytoni klasy maduro czy oscuro, które zdobywają bardzo wielu zwolenników wśród aficionado. Całość daje perfekcyjny wręcz balans między mocą, a profilem smakowym, odpowiadający współczesnym miłośnikom cygar. Wspomniani wielcy producenci tworząc własne marki są ich ambasadorami. Tutaj nie ma miejsca na podejście korporacyjne, a wyłącznie personalne. To ja – Perdom; to ja – AJ Fernandez, Plasencia, Pardon, Oliva, Rocky Patel, jestem twarzą mojej marki, to ja gwarantuję jej jakość.
W sercu tej rewolucji smakowej Nikaragua stworzyła fundament, oparty na własnych tytoniach i jakości, który stał się znakiem rozpoznawczym nowej generacji cygar. Wielkość, a następnie sukces będący jej pochodną, można oceniać na podstawie jej wpływu na rzeczywistość. Podczas gdy kubańskie cygaro jest mądrym dziadkiem światowej oferty, to nikaraguańskie jest jej zdolnym potomkiem, który wytworzył nowy kierunek, realnie wpływającym na potrzeby dla obecnych i przyszłych pokoleń. A one kierują się egoizmem swojego podniebienia…
